Ey benim biçare gönlüm!

Hangi zalimlerle hemdem ettiler seni? Neden kolarını kırdılar, durduk yere vurdular sonra?

Nedir bu ağlayışın, duruşların, bakışların karanlığa? Sarılmak istediğin bile bile...

Izdırap içinde mutluluk? Bu ne yaman çelişkidir a gönlüm?

Değişmeyeceksin biliyorum! hep onu bekleyeceksin, hep o sabahı.

Anlat anlatabildiğin kadar anlayana kadar seni. Sizde birşeyler yapın dercesine çırpın.

Heyhat!

Cevabını bile bile, gülen gözlerin sahteliğinde üzüleceksin biçare gönlüm yine...

En ummadık anda bir "Elif" onarır seni, yapma der! Değmez!

Bu çırpınışlar boşadır, anlamaz, beyhude çabalar!

Kapkaranlık bir yelda da gelgitler yaşayan kuytu bir koycasına, yalnızsın bu arz-ı alemde!

Arzı endamın boşa! Yoksun, titrek bir hiçlik! Bir odanın köşesinde sinmiş ve bıkkın!

Karanlık sarıyor seni ama üşüyorsun. Titrediğin anlarda anımsıyorsun onu, bir ahh çekiyorsun,

İşte! yine o duygu gönül, Yoksun, hiçlikten ibaret!

Suskunsun! Ellerin ceplerinden çıkmak istemezcesine inatçı. çaresizliğin ağuşunda.

Bırakmak kendini haram olsa da bembeyaz bir hülyadan mavi sulara!

Ve kapıyı kapatmak ardınca.Tüm hemdem olduklarına, sessizce,

Elveda...

M.F.C

Fakirden Cümleler...