Sevdiğim, Sultanım, Dilayıma....

Merhaba Dostlar,
Nacizane kendi kalemimden dökülen ve sevdiğime ithaf ettiğim bir denemeyi sizlerle paylaşmak istedim.... Hep kendime saklasamda cümlelerimi, bu gece saklamak istemiyorum... 
Adını neden "Elif" koyduğumu bilmediğim ...

Elif...

Yarınlar umutlarıma sıkışmış

Gözlerim aramakta hala ufkun ardını

Ve rüzgâr yalıyor yanaklarımdan

Üşüyorum ellerim ceplerimde

Ağlamak tek sığınağım

Çaresiz ağlayamıyorum

Ne bir dost ne bir yaren

Kaldı arzın gölgesinde

Yüreğimse ağlamaklı yanı sıra

Ve ben seni özlüyorum aslında.

Gözlerim uzaklara dalıyor

Sana sesleniyorum

Hıçkırıklar boğazımda düğümlenir

Karşı köyde mey ve hüzünlenir

Ağlıyor gelin.

Firkat ilmek ilmek geçmiş boğazımıza

Gelin firkate,

Bense sana ağlıyorum aslında...

Mavi gelin arabası geçiyor

Afif gözlerimden Ve bağrışan çocuklar

Acıyla gülümsüyorum, Hayalinse hülyalarımda

Ve ben hala seni özlüyorum aslında...

Bir Elif diyemediğime yanarım, Birde sevdiğim

Hicran yüreğime oturmuş bir kor

Yakmaktadır sana mestane yüreğimi

Gözlerin hala hülyalarımda

Ağlatan beni sonra ısıtan

Ve ben hala seni özlüyorum aslında...

Yaşam bir hengâme

Çığlık çığlığa içimden geçen

Bir keklik türküsü dudaklarımda

İçime çekişim seni sigaramla ve sessiz

Ve ben inadına seni özlüyorum aslında...

Güruh güruh ilerleyen bir hüzün

Görüyorum, tutuyor kollarımdan

Ve ben artık ağlıyorum.

Gözyaşlarım yüreğime akıyor

Islanıyorum gecenin karanlığında

Ve ben Ve yine Ve hala

Seni özlüyorum aslında

-“Unuttum” sa  dudaklarımda...

Muhamet Fatih Canbaz